In 2008 heeft een stel bewust gekozen voor een aflossingsvrije hypotheek, voor een periode van 30 jaar tegen een rente van 5.5%. In het adviesgesprek is gesproken over het feit dat de lening werd gebaseerd op de inkomens van beide partners. Elf jaar later stelt het stel zich op het standpunt dat sprake is geweest van dwang. Het Kifid was het niet met deze stelling eens.
Het stel nam contact op met een adviseur van de Rabobank begin 2008. Het doel was om een hypotheek te verkrijgen om een aankoop van een woning te realiseren. Het stel gaf aan een hypotheek te willen voor 155 mille. In de offerte is aangegeven dat de financiering is gebaseerd op twee inkomens, inclusief de consequenties van het wegvallen van een van de inkomens.
De bank doet een aanbod op het verzoek van het stel in 2016, om de geldlening te herfinancieren. De boete voor vervroegde aflossing zou 50.056, 04 euro bedragen. De man en vrouw gingen niet op het aanbod in.
In februari 2019 vindt opnieuw een gesprek plaats over een herfinanciering. Het stel wilde graag maandlasten verlagen en aflossen op de lening. Rabobank kwam tot te conclusie dat het inkomen niet toereikend genoeg was. Een nieuw voorstel volgde waarin een boete voor vervroegde aflossing van 40.000 euro is meegenomen. Het stel ging hier niet op in maar stapten naar de geschillencommissie. Het idee was dat er mogelijkheden bestonden om aan de boeterente te sleutelen en dat zij in 2008 waren gedwongen om een aflossingsvrije hypotheek voor 30 jaar te sluiten. Tegen hun wil zou de hypotheek verstrekt zijn op twee inkomens. De vrouw zou namelijk duidelijk hebben gemaakt dat zij zwanger was en minder wilde gaan werken. Hierdoor zou sprake zijn van overkreditering.
De commissie vindt dat de bank zijn zorgplicht niet heeft geschonden, nu het stel akkoord is gegaan met de geldlening. Uit stukken is niet gebleken dat het stel een andere hypotheekvorm wensten dan is overeengekomen. Niet is gebleken dat de bank juridisch verwijtbaar heeft gehandeld.
