Financieel Recht Advocaten
Prof. Asserweg 18
5144 NC Waalwijk
T 0416 65 00 86
Verbod opheffing bankrekeningen toegewezen. vermoeden witwassen. Geen concrete aanwijzingen dat er daadwerkelijk iets mis is. Eis KYC-onderzoek disproportioneel. Artt 3 en 5 Wwft. Artt 35, 2 en 3 ABV.
Beleggingsverzekering met lijfrenteclausule. Gesloten in 1995 bij Sun Alliance, een rechts- voorganger van Achmea. Consument stelt dat hij de destijds afgegeven offerte zo mocht opvatten dat alleen in de eerste vijf jaar van de looptijd van de verzekering kosten, overlijdensrisicopremie en premie voor vrijstelling bij arbeidsongeschiktheid in rekening worden gebracht, namelijk in totaal 22,43% van de premie. Na vijf jaar zou 101% van de premie worden belegd. De Commissie is van oordeel dat Consument inderdaad de offerte in redelijkheid zo heeft mogen begrijpen. Wel mocht de verzekeraar gedurende de gehele looptijd van de verzekering aankoopkosten, switch- kosten en poliskosten in rekening brengen omdat over deze kostensoorten wel uitdrukkelijk in de offerte was opgenomen dat deze gedurende de gehele looptijd zouden worden berekend. Dat fondsbeheerkosten (TER) in rekening zouden worden gebracht hoefde Verzekeraar in 1995 niet in de offerte op te nemen dus deze kostensoort mocht Achmea ook berekenen. De verzekering is in 2008 door Consument afgekocht. Achmea wordt gehouden tot herrekening van de afkoopwaarde en het verschil, verhoogd met wettelijke rente, aan consument te vergoeden.
Onregelmatige opzegging financieringsrelatie door bank : geen sprake van zwaarwegende en goed gemotiveerde gronden daartoe.
Consument klaagt over de gang van zaken bij de omzetting van zijn aandelen of participaties in een bepaald fonds naar een ander fonds. De Commissie is van oordeel dat de Bank in dit geval, waarbij Consument over de voor zijn situatie mogelijke gevolgen van de omzetting expliciete vragen heeft gesteld, onvoldoende duidelijk heeft gemaakt dat de waarde van zijn participaties in het 'oude' fonds nog kon dalen in de periode waarin de handel was stilgelegd tot aan de omzetting in het 'nieuwe' fonds. De Commissie heeft de vordering van Consument daarom toegewezen.
Consument hield sinds januari 2014 een spaarrekening aan bij de Bank. In de algemene voorwaarden is opgenomen dat de rentevergoeding een minimum van 1,0% kent. In oktober 2018 heeft de Bank aan Consument een brief gestuurd dat de spaarrekening zal worden beëindigd per 1 januari 2019. Op 1 januari 2019 heeft de Bank het saldo van de spaarrekening overgemaakt naar een andere spaarrekening met een rentepercentage van 0,03%. Consument is het daar niet mee eens en vordert nakoming van de overeenkomst. De Commissie is van oordeel dat de overeenkomst tussen partijen een duurovereenkomst was en opgezegd mocht worden. Daarbij had de Bank echter een opzegtermijn van één jaar in acht moeten nemen. De Bank moet daarom aan Consument een forfaitaire (schade)vergoeding van 1,0% minus 0,03% betalen over de periode van één jaar minus de opzegtermijn die de Bank reeds in acht had genomen.
Levensverzekering. Premies. Incasso.
Incasso van maandpremies mislukt aantal malen. Verzekeraar waarschuwt enige malen schriftelijk dat de verzekering zal worden aangepast als niet binnen dertig dagen alsnog wordt betaald. Verzekeringnemer opende echter geen post meer.
De Commissie van Beroep is net als de Geschillencommissie van oordeel dat de in art. 7:980 lid 1 BW opgenomen termijn van "ten minste één maand" niet gelijkgesteld kan worden met een termijn van dertig dagen. De aard van art. 7:980 lid 1 BW (een wettelijke termijn van dwingend recht) en de op bescherming van (onder meer) de verzekeringnemer gerichte strekking van de bepaling staan eraan in de weg om aan te nemen dat het voor de uitleg daarvan verschil maakt of zich al dan niet omstandigheden hebben voorgedaan als door Verzekeraar genoemd.
Verzekeraar betoogt voorts dat, nu Verzekeringnemer feitelijk veel langer dan een maand gelegenheid heeft gehad om de premie aan te zuiveren, een beroep op art. 7:980 BW in de gegeven omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. De Commissie van Beroep verwerpt dit betoog. Het had van de medewerker van Verzekeraar die in augustus en september 2015 sprak met Verzekeringnemer over de achterstand in de betaling van hypotheekrente, verwacht mogen worden dat hij ook de premiebetalingen voor de verzekering aan de orde stelde. Gelet op de achterstand in betaling van de hypotheekrente lag het immers voor de hand dat Verzekeringnemer ook met de premiebetaling achter was, zoals overigens ook was doorgegeven aan de afdeling hypotheken. Nu Verzekeringnemer te kennen had gegeven graag in de woning te willen blijven wonen, had de betrokken medewerker zich behoren te realiseren dat een achterstand in betaling van de premies negatieve consequenties zou hebben voor de verzekering en voor het vooruitzicht dat de hypotheeklening zou kunnen worden afgelost met de uit de verzekering te ontvangen uitkering. Door na te laten dit onderwerp met Verzekeringnemer te bespreken, is Verzekeraar in de gegeven omstandigheden tekortgeschoten in haar zorgplicht jegens Verzekeringnemer.
Contradictoir. art. 1-88 lid 5 jo. 1:89 BW: normale uitoefening van het bedrijf
Overkreditering. Kredietverlening aan assurantietussenpersoon, die tevens aanvragen voor hypothecaire geldleningen verzorgt. Moet kredietnemer als consument worden aangemerkt? Aanvang verjaringstermijn.
Tussenvonnis renteswap. Beroep op verjaring en klachtplicht afgewezen. Vernietiging op grond van dwaling toegewezen (6:228 lid 1 sub b BW). Verweren tegen vernietiging en gevolgen vernietiging (terugdraaien verrichte prestaties) afgewezen.
Volgens de beleggers is een ondeugdelijke belegging geadviseerd. Naar het oordeel van de Commissie had het advies in kwestie niet gegeven mogen worden: het betreft een risicovol product met een korte looptijd, er is niet geadviseerd het belegde bedrag te spreiden en ook is niet gebleken dat inlichtingen zijn ingewonnen over beleggingsdoelstellingen en risicobereidheid. Het beroep op verjaring, artikel 6:89 BW en eigen schuld wordt verworpen en de vorderingen worden gedeeltelijk toegewezen.
Nieuwe Algemene Bankvoorwaarden treden in werking per 1 maart 2017.
Een ervaren belegger die via een crowdfundplatform geld stak in het nu failliete VacuMedical had volgens de rechter beter moeten weten. Investeerders die bewust kiezen voor extra risico moeten niet zeuren als het misgaat. Zij mogen niet op het boekenonderzoek en de gestelde zekerheden bij een crowdfundbelegging vertrouwen. De belegger is, voor zover bekend, de eerste die een zaak is aangegaan omdat hij zich opgelicht voelt door een platform.
In 2008 – 2009 heeft de AFM het toetskader voor hypothecair krediet geëvalueerd op basis van gezamenlijk onderzoek met De Nederlandsche Bank ('DNB') naar de risico's bij hypothecaire kredietverlening in Nederland. De onderzoeksresultaten van DNB en de AFM zijn directe aanleiding voor de AFM om haar interpretatie van verantwoorde kredietverlening te heroverwegen. De gevolgen van de kredietcrisis hebben de urgentie van deze heroverweging verhoogd.
In dit consultatiedocument wordt uiteengezet wat het huidige toetskader van de AFM is, wat ons inziens de leemtes zijn, welke aanpassingen de AFM voorstelt en wat de mogelijke gevolgen zijn van de voorgestelde aanpassingen voor de hypo theekmarkt.
Besluit van 18 april 2019, houdende het verbod op het op de markt brengen, verspreiden of het verkopen van binaire opties aan niet-professionele cliënten in verband met Verordening (EU) nr. 600/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 15 mei 2014 en de Wet op het financieel toezicht (Verbod op binaire opties).
Besluit van 18 april 2019, houdende beperkingen aan het op de markt brengen, verspreiden of het verkopen van contracts for differences aan niet-professionele cliënten in verband met Verordening (EU) nr. 600/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 15 mei 2014 en de Wet op het financieel toezicht (Beperkingen aan CFD's).
Dit paper gaat over het opzeggen dan wel beëindigen van bancaire relaties door banken. Het kan gaan om hypotheekrelaties, kredietrelaties maar ook gewone betaaldiensten zoals het aanhouden van een gewone bank- / betaalrekening. Banken zijn hun klanten aan het screenen op - onder andere - het gebied van fraude en terrorisme. Dit zijn banken op grond van wetgeving van de overheid verplicht. Hoe ver mag de bank gaan en wat zijn uw rechten? En wat kunt u als "bonafide" ondernemer of particuliere klant doen om problemen met uw bank te voorkomen?
Wij gaan hierna in op de achtergrond van dit onderwerp en het toepasselijke juridische kader. Wij gaan in op voorbeelden vanuit de jurisprudentie. En wij geven u (eerste) tips c.q. ter voorkoming van problemen met uw bank of enkele handvatten waarmee u het gesprek met de bank aan kunt gaan. Mocht u er niet met uw bank uit komen, dan staan wij u graag als advocaat bij.
De afhandeling van het rentederivatendossier sleept zich voort. Weliswaar zijn vier van de zes banken die jaren lang complexe, dureen niet-passende ï¬nanciële instrumentenaan mkb'ers verkochten, klaar met het versturen van compensatie aanbiedingen, maar voor Rabobank en ABN Amro ettert het hoofdpijndossier nog flink door. Dit blijkt uit een nieuw voortgangsrapport van toezichthouder Autoriteit Financiële Markten(AFM).
De Geschillencommissie Hoger Beroep van het Kifid heeft een klacht van een van onze cliënten gegrond verklaard. De betreffende cliënt was gepensioneerd. In het verleden had de betreffende cliënt grote verliezen geleden op de beurs. Om te voorkomen dat zijn hele pensioenvermogen zou verdampen heeft hij aan de vermogensbeheerder te kennen gegeven dat hij defensief wilde beleggen. Uit het door de vermogensbeheerder opgestelde risicoprofiel bleek dat dat ook nodig was. Aan het einde van het intakeformulier heeft de cliënt evenwel aangegeven dat hij een meer risicovolle invulling van zijn risicoprofiel wenste.
De AFM heeft op 27 september 2018 een last onder dwangsom opgelegd aan de heer Ruben Wolf, bestuurder van het Nederlands Innovatiefonds B.V. en Nederlands Innovatiefonds Bond I B.V. (samen het Nederlands Innovatiefonds).
Artikel uit het Financieele Dagblad d.d. 3 juli 2018.
Uit onderzoek van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) bij vijftien hypotheekaanbieders blijkt dat nog niet alle aanbieders in alle gevallen een correct bedrag voor het vervroegd aflossen van de hypotheek in rekening hebben gebracht. Meerdere huizenbezitters betaalden een te hoge vergoeding (boeterente) voor vervroegde aflossing. De AFM heeft de aanbieders laten weten dat ze snel aan de wettelijke norm moeten voldoen en hun benadeelde klanten moeten compenseren. De AFM overweegt om aan enkele aanbieders handhavende maatregelen op te leggen.