Consument heeft in 2006 een woning gekocht in Frankrijk. Voor de aankoop van de woning heeft Consument een hypothecaire geldlening afgesloten bij de Bank ter hoogte van € 500.000 euro. De bank heeft een bedrag van € 493.400,- overgemaakt aan de Nederlandse notaris die betrokken was bij de aankoop van het pand en de hypotheekakte. Op 21 december 2006 heeft Consument de afrekening ontvangen van de Franse notaris, waarin is opgenomen dat de notaris een bedrag van € 490.988,39 heeft ontvangen van de Bank.
Consument heeft zich bij brief van 1 februari 2020 beklaagd over de uitvoering van de overeenkomst door de Bank op 12 juli 2006. Consument heeft hierover een klacht ingediend op 1 april 2020. De klacht van Consument is door de Bank afgewezen op 24 april 2020. Consument heeft zijn klacht op 25 april 2020 ingediend bij Kifid.
Volgens Consument is de Bank toerekenbaar tekortgeschoten in de nakoming van de overeenkomst met Consument. Consument vordert een bedrag van € 2.411,61, zijnde het verschil tussen het door de Bank volgens haar specificatie overgemaakte bedrag van € 493.400,- en het door de Franse notaris ontvangen bedrag van € 490,988,39. Ook vordert Consument wettelijke rente.
De Bank stelt dat de vordering van Consument is verjaard op grond van art. 3:331 lid 1 BW. De Commissie kijkt eerst of er sprake is van verjaring, voordat de inhoudelijke beoordeling plaatsvindt.
Volgens artikel 3:331 lid 1 BW verjaart een rechtsvordering tot herstel van een tekortkoming door verloop van vijf jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waarop de schuldeiser met de tekortkoming bekend is geworden en in ieder geval twintig jaren nadat de tekortkoming is ontstaan. Zolang de verjaringstermijn van de rechtsvordering niet is verstreken, kan deze worden gestuit op één van de wijzen die genoemd worden in de artikelen 3:316 en 3:317 BW. Volgens artikel 3:316 lid 1 BW wordt de verjaring van een rechtsvordering gestuit door het instellen van een eis, alsmede door iedere andere daad van rechtsvervolging van de zijde van de gerechtigde, die in de vereiste vorm geschiedt. Ingevolge artikel 3:316 lid 3 BW wordt de verjaring van een rechtsvordering ook gestuit door een handeling, strekkende tot verkrijging van een bindend advies, mits van die handeling met bekwame spoed mededeling wordt gedaan aan de wederpartij en zij tot verkrijging van een bindend advies leidt.
De commissie stelt vast dat de betaling is uitgevoerd op 12 juli 2006. De Bank heeft aangevoerd dat de Nederlandse notaris Consument per brief op 11 augustus 2006 heeft geïnformeerd over de kosten. Volgens de Commissie heeft de bank hiermee voldoende aannemelijk gemaakt dat Consument door de brief op 11 augustus geïnformeerd is over de kosten van de notaris. Hierdoor is de verjaringstermijn gaan lopen vanaf 2006. Consument heeft zich pas in februari 2020 beklaagd bij het KiFiD en de verjaring is niet gestuit.
Verder overweegt de Commissie nog het volgende. De bank heeft gesteld dat de kosten van de Nederlandse notaris in het bedrag van € 493.400,- niet zijn meegenomen, waardoor het verschil van € 2.411,61 kan worden verklaard. De Bank heeft haar stelling ondersteund door de declaratie en het kostenoverzicht over te leggen die de Nederlandse notaris op
11 augustus 2006 aan Consument heeft verzonden. Naar het oordeel van de Commissie heeft de Bank daarmee, mede gelet op het tijdsverloop, voldoende aannemelijk gemaakt dat het verschil van € 2.411,61 (behoudens € 14,95) te verklaren is doordat de kosten van de notaris op de betaling zijn ingehouden en dat derhalve geen sprake is van een tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst met Consument. De klacht is ongegrond.
Heeft u het vermoeden dat u schade heeft geleden door uw hypotheekadviseur en/of bank? Neem dan hier vrijblijvend contact op met een van onze advocaten. Ons kantoor heeft ruime ervaring met het procederen tegen banken, tussenpersonen, financieel adviseurs, hypotheekadviseurs, beleggingsadviseurs alsmede vermogensbeheerders.
