In 2006 heeft een stel een hypothecaire geldlening van 250.000 euro afgesloten. De geldlening was voor de koop van een recreatiewoning van ongeveer 200 vierkante meter. Het stel heeft jaren tevreden in de woning gewoond, totdat in 2017 een brief van de gemeente binnenkomt. In de brief werd verzocht om een verleende bouwvergunning te overleggen.
In 2018 heeft een hertaxatie plaatsgevonden op initiatief van de geldverstrekker. De waarde werd gesteld op 142.000 euro. De reden van de lagere taxatie is dat er niet permanent in de recreatiewoning mag worden verbleven. Daarnaast voldoet de oppervlakte niet aan het bestemmingsplan. De marktwaarde bij verkoop zal dus nihil zijn. Het perceel zal immers naar 90 vierkante meter worden teruggebracht.
Het stel heeft echter wel persoonlijk toestemming om permanent op het recreatiepark te verblijven. Het stel vindt dat de geldverstrekker niet juist heeft gehandeld door de hypotheek in 2006 te verstrekken. Zij kregen geen gehoor bij de hypotheekinstelling en besloot naar de geschillencommissie te stappen. De commissie gaf het stel ongelijk. De hoge hypotheek is te wijten aan het taxatierapport. Consument heeft zelf deze taxateur aangewezen.
De commissie heeft gesteld dat de zorgplicht van de geldverstrekker niet zo ver strekt dat hij consumenten moet waarschuwen voor de risico’s van het permanent bewonen van de woning. Consumenten hadden zelf onderzoek moeten doen naar de woning en advies moeten inwinnen.
Het kan de geldverstrekker niet worden verweten dat hij de bewoner van de recreatiewoning niet heeft gewaarschuwd. Ook is de hoge hypotheek niet te wijten aan het handelen van de geldverstrekker.
