Eiseres is eigenaar van een groot perceel, waarop een woonhuis en een hoveniersbedrijf staat. In 1998 levert eiseres een deel van het perceel grond aan haar zoon. De zoon bouwt op dit perceel een huis, direct aansluitend aan de woning van eiseres, en exploiteert daar het hoveniersbedrijf.
Zowel eisers als zoon hebben hypothecaire leningen bij de Rabobank afgesloten. Op het moment dat de zoon geld nodig heeft voor het exploiteren van zijn hoveniersbedrijf, benadert hij de bank voor aanvullend krediet. De Rabobank stelt geen aanvullend hypothecair krediet te kunnen verlenen. De oorzaak daarvan is gelegen in het feit dat er op de woningen van eiseres en haar zoon slechts één woonbestemming ligt. De bank is bang dat dit een noodgedwongen verkoop problemen op zou kunnen leveren. De bank heeft als mogelijke oplossing voorgesteld dat de zoon ook de woning van zijn moeder zou kopen. Eisers heeft daarom haar woning voor € 162.500 verkocht aan haar zoon. In de akte waarmee het nieuwe hypotheekrecht ten behoeve van de bank is gevestigd, is een ontruimingsverklaring opgenomen, waarin eiseres verklaart zich te verplichten om ingeval van verkoop ex art. 3:268 BW de woning te zullen ontruimen.
In 2013 heeft de bank de financieringsovereenkomsten met de zoon opgezegd en hem gesommeerd € 166.142,83 te voldoen. De zoon heeft niet aan dit verzoek voldaan. De zoon heeft vervolgens zijn woning verlaten. Eiseres wilde echter de woning niet verlaten en heeft in rechte vernietiging van de ontruimingsverklaring gevorderd.
Rechtbank: Rabobank schendt zorgplicht
Eiseres heeft aangevoerd dat de bank haar zorgplicht heeft geschonden. Dat verwijt treft doel. Eiseres was al geruime tijd cliënte van de bank. De bank was daardoor op de hoogte van haar beperkt intellectueel vermogen. Weliswaar verkocht zij deze woning aan haar zoon, maar gelijktijdig verkreeg zij een levenslang recht van gebruik en bewoning. Gesteld noch gebleken is dat de bank haar heeft geïnformeerd over de minder florissante positie van de onderneming van haar zoon. Indien geen verbetering zou optreden, kon de financiering slechts worden afgelost door de verkoop van de onroerende zaken waarop het hypotheekrecht ten gunste van de bank was gevestigd, hetgeen er tevens toe zou leiden dat er een einde kwam aan het woonrecht van eiseres. Eiseres, 77 jaar, zou van huis en haard worden verdreven. Dat dit scenario reeds bij het sluiten van de verschillende overeenkomsten denkbeeldig was, wordt bevestigd door het feit dat de financiering binnen één jaar na het verstrekte aanvullende hypothecair krediet, de financiering door de bank werd opgezegd.
De rechtbank vervolgt dat waar de bank door de verkregen extra zekerheden geen substantiële risico’s liep, eiseres haar hele bestaan min of meer op het spel zette. Zo ver had de bank het niet mogen laten komen. Op grond van de op de bank rustende zorgplicht had de bank eiseres ervan moeten weerhouden in te stemmen met het ontruimingsbeding. Dat heeft de bank echter niet gedaan, sterker nog, het beding is op initiatief van de bank opgenomen. Voorts acht de rechtbank van belang dat er andere mogelijkheden waren om de door de bank verlangde zekerheid te verkrijgen.
De vordering van eisers wordt als gevolg van deze zorgplichtschending toegewezen. Eiseres mag de woning blijven gebruiken en bewonen, zo lang zij leeft dan wel totdat zij zelf vrijwillig deze woning verlaat.
Financieel Recht Advocaten
Bent u ook ontevreden over uw bank, verzekeraar of vermogensbeheerder? Wij hebben ruime ervaring met het procederen tegen banken, verzekeraars en vermogensbeheerders alsmede tussenpersonen en/of financieel adviseurs. Neem vrijblijvend contact met ons op via ons contactformulier.
