Consument is slachtoffer geworden van oplichting en is het geïnvesteerde geld kwijt. Hij stelt de ING Bank N.V. verantwoordelijk voor de geleden schade. De bank gaat hier niet in mee en voert aan niet op de hoogte te zijn geweest van de oplichters.
Aanleiding
De consument houdt al jaren een betaalrekening aan bij de ING. Hij zou van 2019 tot 2021 een aantal betalingen hebben verricht naar een buitenlandse partij. Deze partij zou de verkregen gelden investeren op de valutamarkt en in cryptocurrency.
Nadat de consument wat nader onderzoek had verricht, is hij tot de conclusie gekomen dat hij is opgelicht en het ingelegde geld kwijt is.
De Klacht
De consument vordert dat de ING het bedrag van € 2.903,- dat is verloren aan de buitenlandse partij, aan hem vergoedt. De consument beklaagt zich erover dat de bank de betalingen heeft uitgevoerd en de geleden schade niet aan hem heeft vergoedt. Volgens hem is hij geen partij in de overeenkomst en heeft hij niet ingestemd met de betalingen.
Bovendien had de bank de omstandigheden waarin de betalingen uitgevoerd werden, moeten onderzoeken. De buitenlandse partij had namelijk geen vergunning voor de gevraagde diensten. Alle financiële partijen moeten op grond van de Swift Rules gecontroleerd worden bij de vestiging, voordat betalingen worden geaccepteerd. Aangezien de consument heeft onderzocht dat deze buitenlandse partij geen vestiging heeft geregistreerd, is er aan deze voorwaarde niet voldaan. Ook zouden de beveiligingsmaatregelen van de Swift Rules niet worden nageleefd.
De Beoordeling
Aan de commissie is de vraag voorgelegd of de ING onderzoek had moeten doen naar de buitenlandse partij en de consument had moeten behoeden voor oplichting door deze partij. De commissie is tot de conclusie gekomen dat de bank hiertoe niet verplicht is.
De consument voert aan dat hij niet heeft ingestemd met de betaling, maar de bank heeft dat betwist aangezien de betalingen zijn uitgevoerd via internetbankieren. Dit kan alleen door de consument gedaan zijn. De commissie voert aan dat de bank op grond van artikel 7:533 lid 4 Burgerlijk Wetboek verplicht is de door de consument geaccordeerde betalingen uit te voeren. In andere woorden; de bank moet de betalingsopdrachten, die de consument heeft ingevoerd, uitvoeren.
De consument voert aan dat de bank op de hoogte moest zijn van de malafide praktijken van de buitenlandse partij, en dat de betalingen tegengehouden moesten worden. De bank betwist dat ze op de hoogte waren van de slechte reputatie van deze partij, omdat met oplichting vaak onder voortdurend wisselende bedrijfsnamen wordt gehandeld.
KYC-onderzoek
Tot slot heeft de bank zich verweerd tegen de stelling van de consument dat de bank op grond van de Swift Rules beveiligingsmaatregelen had moeten nemen. Deze bepalingen ziet op het KYC-onderzoek, ookwel Know Your Customer onderzoek genoemd. KYC houdt in dat een bank verplicht is haar klanten te kennen en erop toe te zien dat haar klanten niet in strijd met wet- en regelgeving handelen. Aangezien de begunstigen van de betalingen van de consument niet bij de bank bankieren, maar bij andere banken, heeft de bank geen KYC-verplichting ten aanzien van de begunstigden.
Bovendien kan de consument volgens de bank in het geheel geen rechten ontlenen aan het SWIFT Customer Security Controls Framework, omdat dit Framework alleen geldt in de rechtsverhouding tussen Swift en haar gebruikers (in dit geval de bank) en niet tussen de bank en haar klanten (in dit geval de consument).
De Beslissing
De commissie wijst de vordering af.
Lees hier de gehele uitspraak van het Financiële Klachteninstituut Kifid.
Financieel Recht Advocaten
Wilt u advies over of begeleiding bij conflicten over het cliëntenonderzoek van banken en de registratie van persoonsgegevens in de Gebeurtenissenadministratie, het IVR, het Incidentenregister en het EVR? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.
