De klager houdt bij de bank meerdere bankrekeningen aan, waaronder een zakelijke en particuliere bankrekening. Op 5 april 2018 heet de bank een brief gestuurd naar de klager. In de brief werd onder meer gevraagd naar de herkomst en tegenprestatie van contante gestorte bedragen op de particuliere rekening. Het zou gaan om een bedrag van €141.400,-.
Door de summiere uitleg van de klager op de vragen van de bank werd op 5 juni 2018 de rekening geblokkeerd. Op 6 juni 2018 werd deze blokkade weer opgeheven. De nak had meerdere malen gevraagd om bewijsstukken om de herkomst van het geld te kunnen vaststellen.
Op 15 juni 2018 heeft de klager een klacht ingediend bij de bank. De verdere uitwisseling van standpunten door partijen in de interne klachtprocedure heeft niet geleid tot een oplossing van de klacht.
Klacht
De klager stelt dat de bank misbruik heeft gemaakt van haar bevoegdheid. Daarbij stelt de klager dat de bank zich buitenproportioneel en strafbaar heeft gedragen door ten onrechte zijn bankrekeningen te blokkeren en continu te dreigen met het opheffen van de bankrekeningen. De bank is niet de juiste instelling om bedrijven en particulieren te toetsen aan de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft). De klager heeft de bank nooit toestemming gegeven om informatie te delen met derden.
De bank heeft echter (valse) informatie verschaft aan het Landelijk Bureau BIBOB (LBB), waardoor de vergunning voor zijn onderneming is ingetrokken. Doordat de bank haar bevoegdheid voorbij is gegaan, heeft de klager schade geleden. De klager vordert van de bank vergoeding van de schade die ontstaan is als gevolg van het gevoerde cliëntenonderzoek.
Beoordeling
Vaststaat dat de bank als ‘instelling’ op grond van de Wwft verplicht is om een cliëntenonderzoek te verrichten (zie artikel 1 sub a Wwft). In dat kader heeft de bank de verplichting om de bron van het vermogen van haar klanten, zoals de klager, vast te stellen. Als een klant een onaanvaardbaar risico op witwassen of terrorismefinanciering meebrengt, is de bank verplicht de relatie te beëindigen op grond van artikel 3 en 5 lid 2 (oud) van de Wwft. De bank kan een cliëntenonderzoek starten wanneer er sprake is van een incidentele transactie van tenminste € 15.000,- (artikel 3 lid 5 sub b Wwft).
De commissie is van oordeel dat de bank op grond van de Wwft de bevoegdheid had om de klager vragen te stellen naar de herkomst van de bedragen die hij contant op zijn bankrekening gestort had gekregen.
De commissie ziet op basis van de gegeven omstandigheden geen aanleiding om te concluderen dat de bank in de uitvoering van haar cliëntenonderzoek haar bevoegdheid heeft gebruikt die naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is (artikel 6:248 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek).
Voor zover de klager klaagt over de informatieverstrekking van de bank aan het Landelijk Bureau BIBOB concludeert de commissie dat hij zijn standpunt en schade onvoldoende heeft onderbouwd. De commissie kan zodoende niet concluderen dat de bank toerekenbaar tekort is geschoten tegenover de klager (in hoedanigheid van particulier).
Beslissing
De commissie oordeelt dat de klacht voor zover deze betrekking heeft op de onderneming niet behandelbaar is en wijst de vorderingen die betrekking hebben op de positie van de klager als consument af.
Wilt u advies over of begeleiding bij conflicten over het cliëntenonderzoek van banken en de registratie van persoonsgegevens in de Gebeurtenissenadministratie, het IVR, het Incidentenregister en het EVR? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.
