X en Y zijn getrouwd in gemeenschap van goederen. Tot de huwelijkse gemeenschap worden ook de echtelijke woning en vier beleggingspanden gerekend. Om de panden te kunnen financieren hebben X en Y leningen gesloten bij ABN AMRO en Fortis Bank. Ook hebben X en Y een RC-krediet.
Vanaf 2009 leven X en Y gescheiden en in 2012 is de scheiding afgerond. In de tussentijd zijn X en Y in betalingen achter gebleven. In het echtscheidingsconvenant wordt geprobeerd om schulden te herverdelen. In 2012 heeft de bank de hypothecaire lening opgeëist en gaat begin 2012 over tot onderhandse verkoop van de panden. X heeft ingestemd met de verkoop, maar trekt de instemming later weer in. In 2012 heeft de bank ook het RC-krediet opgeëist. De beleggingspanden worden eind 2012 op de openbare veiling verkocht. Er blijft een restschuld over.
Geschil
X stelt dat de bank haar zorgplicht heeft geschonden en eist een schadevergoeding. De bank had X op de hoogte moeten brengen dat de kredietaanvraag van Y was afgewezen. X stelt dat hij dan in de gelegenheid was geweest om maatregelen te treffen. Hij zou in de waan zijn gelaten dat door de kredietaanvraag van Y het in orde zou komen. Ook zou de bank de panden te laag hebben getaxeerd en verkocht.
Oordeel rechtbank
De vorderingen worden afgewezen. X besluit in beroep te gaan.
Oordeel Hof
De bank had geen zorgplicht jegens X als adviseur. De bank was immers wederpartij bij de kredietovereenkomsten. Uit de kredietrelatie vloeide geen zorgplicht voort om X op de hoogte te stellen over de afwijzing van de kredietaanvraag door Y. X mocht er niet vanuit gaan dat de kredietaanvraag bij voorbaat zou worden verleend. Ook hoefde de bank dit niet te begrijpen. Ook het verwijt dat de panden te laag zijn getaxeerd treft geen doel. De vorderingen worden afgewezen. Het vonnis van de rechtbank wordt bekrachtigd.
Wilt u advies over of begeleiding bij conflicten over de zorgplicht van banken met betrekking tot een hypotheek of ander financieel product? Neem dan nu contact met ons op.
