Eiseres is met gedaagde en kleine, kortlopende, lening ter hoogte van 150 euro overeengekomen. Deze lening werd door gedaagde aangevraagd via de website van eiseres. De aanvrager dient een account aan te maken, een aanvraagformulier in te vullen en diverse stukken over te leggen. Wanneer de aanvraag akkoord wordt bevonden, krijgt de aanvrager hiervan bericht en wordt het bedrag meteen overgeboekt op het opgegeven rekeningnummer en ontvangt de aanvrager een factuur met het terug te betalen bedrag.
Om het risico op financiële schade te verlagen, heeft eiseres een garantiestelling verplicht gesteld, zodat voor eiseres gegarandeerd is dat klanten het geleende bedrag terugbetalen.
Gedaagde gaat dan separaat met de garantsteller een garantstellingsovereenkomst aan. Eiseres staat hier geheel los van, zij biedt alleen leningen aan. Nu het feitelijke bedrag zeer gering is en eiseres voor nakoming van de betalings-verplichtingen een garantsteller verplicht heeft gesteld is een kredietwaardigheidstoets niet van toepassing, zo stelt eiseres.
Gedaagde heeft ondanks aanmaning het verschuldigde bedrag niet terugbetaald. Eiseres kon met betrekking tot de met gedaagde gesloten lening echter geen aanspraak maken op de garantstelling, vermoedelijk omdat gedaagde de garantstellingskosten niet heeft betaald.
De vordering
Eiseres vordert betaling van 153 euro aan hoofdsom en rente, vermeerderd met de wettelijke rente.
De beoordeling
Uit rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie volgt dat richtlijn 2008/48 om een afdoende beschermingsniveau te waarborgen, de (nationale) rechter verplicht de nationale bepalingen waarin de richtlijn is omgezet, ambtshalve toe te passen. Dat wil zeggen dat de bepalingen van Titel 7:2A BW ook moeten worden toegepast als de consument daar geen beroep op doet.
Gelet op de hoogte van de overeengekomen rente van 13,989075 % per jaar, is er naar het oordeel van de kantonrechter geen sprake van het in rekening brengen van onbetekenende kosten. Mitsdien valt onderhavige overeenkomst onder de reikwijdte van Titel 7:2A BW en is eiseres gebonden aan regels omtrent de maximale kredietvergoedingen.
De verplichte kosten voor deze garantstelling moeten daarnaast geacht worden onderdeel te zijn van de kredietvergoeding.
Gelet op de hoogte van de bedongen kredietvergoeding (bijna 14%) wordt met de kosten voor de garantstelling, ongeacht de hoogte daarvan, de op grond van artikel 11 Besluit Kredietvergoeding wettelijk maximaal toegestane kredietvergoeding overschreden. Dat gedaagde deze kosten voor de garantstelling uiteindelijk niet heeft voldaan is, gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, niet van belang.
Vaststaat dat eiseres voor het aangaan van de kredietovereenkomst de kredietwaardigheid van gedaagde niet heeft getoetst. De door eiseres vereiste garantstelling kan geen vervanger zijn van een kredietwaardigheidstoets, daarmee beschermt eiseres namelijk alleen haar eigen belangen. De stelling van eiseres dat voor kleine leningen geen kredietwaardigheidstoets nodig is, vindt geen steun in de wet.
Door het bovenstaande wordt geoordeeld dat de wijze van contracteren van eiseres niet aan de wettelijke vereisten van een kredietovereenkomst voldoet. Daarom wordt de kredietovereenkomst vernietigd. In beginsel moet gedaagde bij een vernietiging van de overeenkomst het geleende geld terugbetalen, zonder de rente. Maar, omdat eiseres de kredietwaardigheid van gedaagde onvoldoende heeft onderbouwd, wordt ervan uit gegaan dat gedaagde de kredietwaardigheidstoets niet zou hebben doorstaan. Bovendien heeft eisende partij meer dan de wettelijke toegestane kosten voor het krediet berekenend.
Gedaagde hoeft daarom van de kantonrechter niet het geleende bedrag terug betalen.
Heeft u het vermoeden dat u schade heeft geleden als gevolg van onrechtmatig handelen van uw kredietverlener? Neem dan hier vrijblijvend contact op met een van onze advocaten. Ons kantoor heeft ruime ervaring met het procederen tegen banken, tussenpersonen, financieel adviseurs, hypotheekadviseurs, beleggingsadviseurs alsmede vermogensbeheerders.
