Een betaaldienstverlener zegt de dienstverlening aan een stichting op. Volgens de dienstverlener kan de stichting niet voldoen aan de verplichtingen op grond van de Wwft. De stichting vordert in kort geding dat de bancaire relatie wordt voortgezet en beroept zich daarbij op bijbehorende jurisprudentie.
Aanleiding
De stichting is in het leven geroepen om moslims in Nederland te voorzien van een uitvaart volgens de islamitische voorschriften. Ook zorgt de stichting voor islamitisch alternatieven op het gebied van verzekeringen en wordt er geholpen bij islamitische begrafenissen. De stichting is grotendeels afhankelijk van donateurs, die woonachtig in Nederland dienen te zijn en per persoon maximaal € 9 per maand mogen doneren.
De stichting neemt betaaldiensten af bij de dienstverlener. Op grond van de tussen beide geldende gebruiksovereenkomst is iedere partij gerechtigd om de betaaldienst overeenkomst te beëindigen.
Op 24 augustus 2021 heeft de betaaldienstverlener de overeenkomst beëindigd. De dienstverlener geeft als reden dat het account van de stichting, vanwege recente wijzigingen in wetgeving en het beleid van de stichting, niet meer binnen de portefeuille past. Verder geeft de compliance-afdeling van de dienstverlener aan dat het risico van het account van de stichting te hoog is.
Geschil
De stichting vordert in kort geding om de betaaldienstverlener te veroordelen tot het voortzetten van de betaaldienstverlening.
De stichting vindt dat het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat de betaaldienstverlener gebruik maakt van de opzeggingsbevoegdheid uit de gebruiksovereenkomst. De betaaldiensten van Y zijn voor X namelijk onontbeerlijk en als zij hierover niet langer kan beschikken, dan zal zij moeten worden opgeheven.
De betaaldienstverlener vindt dat de beëindiging is toegestaan volgens de gebruiksovereenkomst, omdat er sprake is van een te hoog integriteitsrisico bij de stichting. Op grond van art. 5 Wwft is de dienstverlener bij te hoge integriteitsrisico’s gehouden de zakelijke relatie te verbreken. Het beroep op die contractuele opzeggingsbevoegdheid is volgens de dienstverlener naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet onaanvaardbaar. Het vereiste van een ‘zwaarwichtige of zwaarwegende reden’ geldt in dit geval niet, omdat dit een toets is die speelt bij beëindiging van een betaalrekening door een bank. De dienstverlener kan niet gezien worden als bank.
Beoordeling voorzieningenrechter
De rechter oordeelt dat op de betaaldienstverlener niet een bijzondere zorgplicht rust die maakt dat opzegging slechts mogelijk is indien daarvoor een voldoende zwaarwegende grond bestaat. De jurisprudentie die de stichting heeft aangehaald, met betrekking tot beëindiging van een bankrelatie, is niet onverkort van toepassing. De betaaldienstverlener kan niet worden gezien als een bank. Ook zorgt de opzegging er niet voor dat de stichting geen toegang meer heeft tot het bancaire systeem of het girale betalingsverkeer.
De stichting zal als gevolg van de opzegging mogelijk wel genoodzaakt zijn om de wijze waarop haar donateurs maandelijks geld overmaken aan te passen, of in zee moeten gaan met een andere betaaldienstverlener die vergelijkbare betaaldiensten aanbiedt.
Al met al brengt de aard en de inhoud van de gebruiksovereenkomst met zich dat deze ook zonder zwaarwegende of gewichtige reden kan worden beëindigd en dat de opzegging, gelet op de omstandigheden van het geval en de aard van de betrokken belangen, niet onaanvaardbaar is naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid.
Beslissing
De voorzieningenrechter wijst de vorderingen van de stichting af.
Wilt u advies over of begeleiding bij conflicten over het cliëntenonderzoek van banken en de registratie van persoonsgegevens in de Gebeurtenissenadministratie, het IVR, het Incidentenregister en het EVR? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.
